Początki
Około XI wieku pewien student lub kaznodzieja zapisał na marginesie łacińskiego tekstu pierwsze świadectwo w kastylijskim romańskim – języku, który przybył na te tereny. To słynne „Glosas Emilianeses” z klasztoru w San Millán de la Cogolla, kolebki języka, w którym obecnie komunikuje się ponad pięćset milionów osób. To właśnie tutaj, w San Millán de la Cogolla, w La Rioja, rozpoczyna się ta podróż. Tu znajdują się klasztory Yuso i Suso, gdzie odnaleziono słynne „Glosas Emilianeses”. Po tym pierwszym gaworzeniu w języku hiszpańskim powstały „Glosas Silenses”, które stworzono w odległości około 110 km, w klasztorze Santo Domingo de Silos, w prowincji Burgos.
Ekspansja
Następnie uniwersytety w Valladolid oraz Salamance przyczyniły się do ekspansji języka kastylijskiego. Publikacja Gramatyki Kastylijskiej autorstwa Antonia de Nebrija czy intensywne życie kulturalne, które toczyło się w tych miastach uniwersyteckich, uczyniły z nich ważne ogniska kultury. W tym samym czasie wielkie dzieła jak „Łazik z Tormesu” czy „Celestyna” świadczyły o możliwościach hiszpańskiej myśli i wyobraźni. Również dzieła takich postaci jak Święta Teresa z Ávili czy Jan od Krzyża, napisane w klasztorach w Ávili, uczyniły z ich twórców głównych autorów literatury mistycznej.
Szczyt
Język kastylijski osiągnął swój szczyt w Alcalá de Henares, mieście, w którym urodził się Miguel de Cervantes, autor Don Kichota. Duch genialnego pisarza jest obecny w każdym zakątku miasta: na placach, w teatrach, zabytkach, kalendarzu wydarzeń...
