Ourense położone jest nad brzegiem rzeki Miño, a cieszący się długą tradycją związek miasta z rzeką podkreśla rzymski most. Na znajdującej się na skrzyżowaniu dróg starówce do dziś zachowały się niektóre z najważniejszych zabytków, w tym godna szczególnej uwagi katedra.
Rzeka Miño, która przecina miasto w połowie swego biegu, wywarła zdecydowany wpływ na obecny wygląd stolicy Ourense. Prawie dwa tysiące lat temu na tutejszym terenie osiedlili się Rzymianie, których przyciągnęły tu między innymi źródła termalne. Najlepiej zachowanym dziedzictwem z tego okresu jest łączący oba brzegi rzeki Miño „a ponte vella” (stary most), który stał się symbolem miasta. Z pierwotnego mostu rzymskiego zachowało się u jego podstawy kilka kamieni ciosanych. Ten ważny przykład budownictwa lądowego był odbudowywany w XIII i XVII wieku, zyskując obecny wygląd, który cechują ostre łuki i pochyłości.
Bogate dziedzictwo stolicy prowincji Ourense można podziwiać, spacerując ulicami tworzącymi jej starówkę. Centrum życia towarzyskiego i handlu stanowiła tu otoczona arkadami Plaza Mayor, na której odbywały się jarmarki, festyny i wszelkiego rodzaju wydarzenia kulturalne i rozrywkowe. Głównym elementem jest tu gmach ratusza. Obiekt pochodzi z końca XIX wieku. Cechuje go klasycystyczna fasada z balkonem na pierwszym piętrze i podcieniami na parterze, którą dodatkowo zdobi herb i umieszczony na szczycie zegar.Obok znajduje się dawny pałac biskupi. Wznoszenie budynku, stojącego na miejscu pierwotnej osady rzymskiej, rozpoczęto w XII wieku. Był on następnie rozbudowywany i przebudowywany, co zaowocowało godną szczególnej uwagi barokową fasadą z XVIII wieku. Obiekt jest dziś siedzibą Muzeum Archeologicznego, którego zbiory podzielone są na dwie sekcje: sekcję archeologiczną z przedmiotami i dziełami sztuki z czasów od paleolitu do średniowiecza oraz sekcję sztuk pięknych.Nieopodal placu podziwiać można kościół Santa María Madre. Utrzymana w stylu barokowym świątynia została zbudowana w XVIII wieku na miejscu poprzedniej, pochodzącej z 1084 r. Z pierwotnej bazyliki do dziś zachowało się kilka kolumn z marmurowymi kapitelami. Obecny kościół składa się z trzech części głównych z dwiema okazałymi wieżami po bokach i tarczami herbowymi na frontonie.Nad starówką góruje wieża zegarowa połączona z katedrą San Martiño. Katedra została zbudowana między XII a XIII wiekiem, a jej konsekracja miała miejsce w 1188 r. XIII-wieczny Portal Raju zdobiący zewnętrzną część budynku jest wzorowany na katedrze w Santiago de Compostela i przywodzi na myśl jej Portal Chwały. Wychodząca na Plaza del Trigo brama południowa jest najlepszym przykładem stylu późnoromańskiego przechodzącego w gotyk, w którym zbudowano katedrę. Późniejszym dodatkiem jest wieża zegarowa, która pochodzi z XVI wieku, podobnie jak fasada zachodnia. Zbudowana na planie krzyża łacińskiego świątynia posiada wewnątrz trzy nawy i transept, pośrodku z wieżą. W kaplicy głównej mieści się wspaniałe retabulum wykonane przez Cornielisa z Holandii w 1520 r., na którym znajdują się sceny z Madonną i Jezusem. Pośród kaplic bocznych na szczególną uwagę zasługuje kaplica Santo Cristo, dzieło Juana de Herrery (XVI w.), w której znajduje się gotycka rzeźba Chrystusa (XIV w.). W krużganku Nova, dawnym krużganku gotyckim, mieści się Muzeum Katedralne, które gromadzi dzieła sztuki sakralnej, niektóre z nich o wyjątkowo dużej wartości.W tym pięknym otoczeniu ulic i niewielkich placów wypełnionych fontannami i tradycyjnymi cruceiros (kamiennymi krzyżami stojącymi na kolumnach) znaleźć można jeszcze inne godne uwagi budowle. Koniecznie trzeba zobaczyć pałac Oca-Valladares, który jest uważany za jeden z najważniejszych w Galicji. Tą zbudowaną w XVI wieku rezydencję renesansową cechuje dwupiętrowa fasada i umieszczony pośrodku balkon, na którym widnieją herby kilku szlacheckich rodów galicyjskich. Od 1850 roku budynek jest siedzibą Liceo Recreo, instytucji kulturalnej o długiej tradycji w Ourense.Kościół Santa Eufemia należał pierwotnie do dawnego klasztoru jezuitów. Prace nad tą świątynią rozpoczęto w XVII wieku, choć ukończono ją dopiero w XVIII wieku. Z tego ostatniego okresu pochodzi okazała barokowa fasada z kolumnami i żłobieniami. Ten największy po katedrze kościół powstał na planie krzyża łacińskiego z trzema nawami. W obiekcie uwagę przyciąga barokowy ołtarz z wizerunkiem Cristo de la Esperanza (XVIII w.).W klasztorze San Francisco (XIV w.), uznanym za zabytek historyczno-artystyczny, na szczególną uwagę zasługuje krużganek, jeden z najważniejszych w Galicji. Ma plan prostokąta i 63 ostrołuki, które w większości wsparte są na podwójnych kolumnach. To wyjątkowe miejsce cechują bogate, różnorodne zdobienia, które przedstawiają ludzi, zwierzęta i rośliny, a które znajdują się na kapitelach i na powierzchniach między kolumnami.Przed zakończeniem wycieczki po mieście należy pamiętać o As Burgas, fontannach z wodą termalną, która rozsławiła Ourense. Najstarszą z nich jest Burga de Arriba (fontanna górna) wykonana w stylu charakterystycznym dla XVII wieku. XIX-wieczna Burga de Abajo (fontanna dolna) została zbudowana w stylu neoklasycystycznym i składa się z trzech basenów i odpowiadających im dysz.Imprezy, gastronomia i okoliceAby poznać Ourense i jego mieszkańców, najlepiej przyjechać do miasta w lutym, kiedy to w stolicy odbywa się jeden z najbardziej osobliwych karnawałów w Hiszpanii (tu znany pod nazwą Entroido). Cechują go barwność i typowe postacie karnawałowe (peliqueiros), których korzenie sięgają starych tradycji prowincji.W każdym lokalu na starówce stolicy Ourense można przekonać się o doskonałej jakości win produkowanych w całej prowincji z czterema chronionymi nazwami pochodzenia: Ribeiro, Valdeorras, Ribeira Sacra i Monterrei. Każde z nich jest doskonałym uzupełnieniem sycącej kuchni Ourense. Typowe dania to ośmiornica, carne„ó caldeiro” (gotowana cielęcina z oliwą, czosnkiem i papryką) i pieczone koźlę. Specjałem rozchwytywanym w sezonie wiosennym jest empanada de anguilas (ciasto faszerowane młodymi węgorzami). Wśród wyrobów cukierniczych Ourense reprezentatywne są marrón glacé (deser z na bazie jadalnych kasztanów) i cañas pasteleras (rurki z kremem).Jeśli chodzi o położenie geograficzne stolicy Ourense, to znajduje się ona na szlaku Srebrnej Drogi – cieszącej się długą tradycją trasy łączącej południową i północno-zachodnią część Półwyspu Iberyjskiego, którą ponadto podążali pielgrzymi udający się do Santiago de Compostela. Pozostałe części prowincji także mogą się poszczycić regionami o bogatej historii. Jednym z najpiękniejszych terenów na północy jest Ribeira Sacra z charakterystycznym kanionem rzeki Sil, która zawdzięcza swą nazwę (dosłownie „święte brzegi”) znacznej liczbie zachowanych tu średniowiecznych kościołów i klasztorów.W części południowej znajdują się z kolei dwa z najważniejszych terenów objętych ochroną w Galicji: obszar chronionego krajobrazu Baixa Limia-Serra do Xurés i obszar chronionego krajobrazu O Invernadeiro. Parador de Verín, który znajduje się naprzeciwko twierdzy Monterrei, umożliwia czerpanie przyjemności zarówno ze wspomnianych terenów przyrodniczych, jak i ze starówki Monterrei, uznanej za zespół historyczno-artystyczny.
