Ciutadella, dawna stolica wyspy, położona jest na zachodnim krańcu Minorki. Świadectwem jej długiej historii jest znajdujące się w okolicy ważne dziedzictwo archeologiczne w postaci megalitycznych pomników, takich jak taule, talayoty i navety.
Znajdujący się na starówce tego pięknego miasta portowego plac Es Born otacza sieć średniowiecznych uliczek, na których uwagę przykuwają liczne pałace, kościoły i forty. Nieopodal znajdują się przepiękne minorkańskie plaże i zatoczki oraz zaciszne wioski rybackie. Do wszystkich tych atrakcji doliczyć należy smaczną tradycję kulinarną, u podstaw której znajdują się owoce morza.
Istnieją przesłanki wskazujące na występowanie prymitywnych osad ludzkich w miejscu obecnego miasta Ciutadella, a także na pozostałej części Minorki, datowanych na rok 2000 p.n.e. Składają się na nie liczne znaleziska archeologiczne, takie jak zachowane tu taule (megalityczne pomniki w kształcie litery „T”), talayoty (swego rodzaju wieże) i navety (grobowce w kształcie odwróconej łodzi). Pozostałości te czynią z Minorki istny skansen.Rzymska kolonia Iamo (obecna Ciutadella) zaczęła nabierać znaczenia zwłaszcza w latach 73-74 n.e., kiedy to cesarz Wespazjan nadał osadzie prawa miejskie.W późnym średniowieczu Ciutadella stanowiła centrum polityczne i administracyjne na wyspie, utrzymując ten status także przez wieki rządów arabskich. Od XIII wieku Minorka przeszła w ręce chrześcijan po tym, jak została podbita przez króla Alfonsa III. Miasto zachowało status stolicy do momentu, gdy rządzący na wyspie w XVIII wieku Brytyjczycy zdecydowali się ją przenieść do Mahón. Ciutadella do dziś pozostaje jednak minorkańską siedzibą biskupstwa.
Miasto
Ciutadellę trzeba zwiedzać pieszo, odkrywając jej średniowieczne uliczki. W centrum starówki mieści się Es Born, dawny plac defilad średniowiecznej cytadeli. Cechą charakterystyczną placu, który zgodnie z tradycją służy za scenę odbywających się w mieście uroczystości i imprez, jest obelisk.Jednym z głównych budynków otaczających plac jest ratusz zbudowany w miejscu dawnego alkazaru. Obecny gmach pochodzi z XIX wieku, ale zachował niektóre pozostałości pierwotnej konstrukcji. W określonych porach roku można także odwiedzić wnętrza pobliskiego pałacu Salort. Tuż obok niego znajduje się pałac Vivó, jeden z najbardziej reprezentatywnych w mieście, który cechuje czerwona, neoklasyczna fasada, ozdobiona tradycyjnymi motywami z wyspy.W okolicach centrum mieści się także katedra, której budowa została zlecona w XIV wieku przez króla Alfonsa III w miejscu głównego meczetu istniejącego w Ciutadella w czasach arabskich. Z pierwotnej budowli zachował się minaret, który został przerobiony na dzwonnicę. Na tę monumentalną świątynię, przykład gotyku katalońskiego, składa się jedna nawa i sześć kaplic, wśród których wyróżnić należy kaplicę Ánimas (XVIII w.).Znaczenie miasta jako centrum religijnego doprowadziło do powstania innych obiektów sakralnych o dużej wartości, takich jak klasztor Santa Clara i krużganek kościoła Socors, który był częścią dawnego klasztoru augustianów. Przed katedrą zobaczyć można neoklasyczną fasadę pałacu Olives, jednego z miejskich domów szlacheckich. Wewnątrz budynku znajdują się freski przedstawiające zwierzęta, a także statuetka z czasów rzymskich znaleziona na minorkańskim stanowisku archeologicznym Pujol Antic. Równie piękna jest fasada pałacu hrabiego Saura, którego ostatnią przebudowę datuje się na XVII wiek.Z mieszczącego się za ratuszem punktu widokowego rozciąga się panorama na port, który znajduje się w zatoce, u podnóża miasta.Już poza centrum miasta zobaczyć można Sa Font, jeden z pięciu bastionów, które były częścią dawnych murów z w XVI wieku. Obiekt jest obecnie siedzibą Muzeum Miejskiego. Z kolei w wieży Sant Nicolau zobaczyć można wystawę poświęconą rezerwatowi biosfery na Minorce.
Gastronomia, imprezy, okolice
Morze jest źródłem niektórych z kluczowych składników kuchni Balearów. Potrawka z homara jest prawdopodobnie jednym z najbardziej wykwintnych dań na Minorce, nie zapominając jednak o słynnym sosie majonezowym, przygotowywanym na bazie jajek, oleju i czosnku. Inne kulinarne specjały wyspy to sèpia al forn (pieczone mątwy), dania na bazie ryżu i ryb oraz tumbet (pieczona potrawa z ziemniaków, smażonej papryki, bakłażana i sosu pomidorowego). Na deser najlepiej sprawdzi się ensaimada (rodzaj słodkiej bułki w kształcie spirali) lub ser o chronionej nazwie pochodzenia Mahón. Jednym z najbardziej typowych napojów na wyspie jest gin majorkański o aromacie jagód jałowca.Najważniejszym wydarzeniem w kalendarzu imprez Ciutadelli są obchody święta św. Jana, które odbywają się 23 i 24 czerwca. W tych dniach przez centrum miasta i pośród wiwatujących tłumów przejeżdża konno grupa jeźdźców.Mówiąc o dziedzictwie archeologicznym obszaru, należy wspomnieć o megalicie Naveta des Tudons, rodzaju grobowca datowanego na XIV w. p.n.e.Jedną z głównych atrakcji turystycznych wyspy są plaże. W pobliżu Ciutadelli znajdują się zatoczki, takie jak Mitjana, Trabalúger oraz Galdana, które składają się na jedną z najczęściej odwiedzanych części wybrzeża Minorki.Warto także odwiedzić niektóre miejscowości, na przykład Ferreríes. Na szczególną uwagę zasługuje tu kościół Sant Bartolomeu (1870) oraz piękne zatoczki, takie jak Calderer czy El Pilar. Na pobliskim wzgórzu Santa Águeda znajduje się arabski zamek Sent Agayz.Es Mercadal, miejscowość położona u podnóża Monte Toro, najwyższego wzniesienia na wyspie, słynie z kuchni i rzemiosła obuwniczego. Do jej gminy należy Fornells, znajdujący się na północnym wybrzeżu mały port rybacki, który powstał przy zamku San Antonio (XVI w.).Na wschodnim wybrzeżu Minorki znajdują się najważniejsze mokradła wyspy, składające się na Obszar Chronionego Krajobrazu de S’Albufera des Grau, I’lla d’en Colomi i el Cap de Favàritx. Środek parku stanowi płytka przybrzeżna laguna, która jest idealnym miejscem do obserwacji ptaków morskich.Niezwykłe środowisko naturalne i oferta kulturalna Minorki, wraz z jej zrównoważonym rozwojem społeczno-gospodarczym, zaowocowały w 1993 r. wpisaniem wyspy na listę rezerwatów biosfery UNESCO
