Arcos de la Frontera to malownicze miasto w prowincji Kadyks, osadzone na spektakularnej „ściętej” skale, pełne zakątków, które przypominają o jego arabskiej spuściźnie.
Tutejsza starówka została wpisana na listę dóbr kultury. Wieże, kościoły i wspaniałe punkty widokowe z widokiem na rzekę Guadalete to tylko niektóre z niezliczonych atrakcji, jakie oferuje ta miejscowość, położona na szlaku białych miasteczek. Ale Arcos to także miejsce, które wiernie dochowuje tradycji, co można docenić podczas świąt, takich jak Wielkanoc, czy w gastronomii, w której królują wieprzowina (świnia iberyjska) oraz płody ziemi.
Choć było zamieszkiwane od czasów prehistorycznych, to w średniowieczu Arabowie przekształcili Medinę Ar-kosch w ważną twierdzę obronną. W późniejszych czasach, z uwagi na jego wartość strategiczną miasto stało się stolicą jednej z taif. Po tej arabskiej przeszłości w Arcos de la Frontera pozostała miejska sieć wąskich i stromych uliczek osadzonych na skalistym wzniesieniu, u którego podnóża wije się rzeka Guadalete.Skrywająca ogromne bogactwo zabytków starówka rozciąga się między Cuesta de Belén a Puerta Matrona, jedyną bramą zachowaną z dawnego muru arabskiego.W samym centrum znajduje się Plaza del Cabildo. Przy placu mieści się kilka z najbardziej znaczących budynków w mieście, takich jak ratusz czy zamek książęcy, muzułmańska twierdza przebudowana w XV wieku. Naprzeciw nich wznosi się hotel Parador de Turismo, zajmujący dawny dom Casa del Corregidor. Bielone ściany, kraty i malowane płytki ceramiczne to tylko niektóre z charakterystycznych elementów budynku, którego typowa andaluzyjska architektura doskonale wkomponowuje się w krajobraz Arcos. Przed opuszczeniem placu zwiedzający będzie mógł wejść na jeden z wielu punktów widokowych w miejscowości, z których rozciąga się imponujący panoramiczny widok na okolicę.W architekturze religijnej na szczególną uwagę zasługuje bazylika Santa María de la Asunción (XIII-XIV w.), świątynia o gotyckiej fasadzie w stylu plateresco i neoklasycznej wieży. Zarówno budowlę, jak i mieszczące się w niej piękne organy wpisano na listę zabytków historyczno-artystycznych. Kolejne godne uwagi kościoły to San Pedro z barokową fasadą i wieżą oraz San Miguel, budynek wykorzystywany obecnie jako sala konferencyjna i wystawowa.Między XV a XVIII wiekiem w Arcos de la Frontera osiedliły się liczne zakony, a fakt ten znajduje odzwierciedlenie w kilku budowlach, takich jak klasztor Encarnación (XVI w.), klasztor Caridad (XVIII w.) czy szpital San Juan de Dios (XVI w.).Na całej trasie zwiedzania starówka ukazuje piękno tradycyjnej architektury regionalnej, z prostymi domami o bielonych ścianach, które otwierają podwoje, aby zaprezentować ukwiecone patio. Po drodze napotkamy również kilka rezydencji szlacheckich, takich jak Palacio del Conde del Águila (XV w.), prawdziwy klejnot łączący tradycje późnego gotyku i stylu mudejar.
Gastronomia, imprezy, okolice
Tereny rolne wokół Arcos dostarczają doskonałe rośliny strączkowe i warzywa, które są podstawą niektórych z najbardziej typowych dań: potaje (gulaszu z boćwiną), alboronía (potrawy z dyni, ciecierzycy i pomidorów), a także gulaszy mięsnych i rybnych, oprócz wędlin z szynki iberyjskiej, pochodzącej zawsze z gór w głębi lądu. Na zakończenie nie ma nic lepszego niż jedno z najbardziej znanych na świecie hiszpańskich win, produkowane w Kadyksie z chronioną nazwą pochodzenia Jerez-Sherry i Manzanilla de Sanlúcar de Barrameda. Jednym z najważniejszych świąt w Arcos de la Frontera jest Wielki Tydzień, impreza o znaczeniu turystycznym, której kulminacją jest Toro del Aleluya − odbywająca się w Niedzielę Palmową gonitwa byków.Arcos de la Frontera stanowi dobry punkt wyjściowy do zwiedzania − leżących na tak zwanym szlaku białych miasteczek − miejscowości o nieskazitelnie białych domach, takich jak Ubrique, Medina Sidonia czy Vejer de la Frontera. Trasa poprowadzi przez pasmo górskie Serranía de Ronda, a także przez obszary chronionego krajobrazu Sierra de Grazalema i Los Alcornocales. Wyjątkowe położenie geograficzne Arcos de la Frontera pozwala zawitać do ślicznych miejscowości na Costa de la Luz, takich jak El Puerto de Santa María, Puerto Real (której starówka stanowi zespół historyczno-artystyczny) czy Chiclana de la Frontera. Na najbardziej wysuniętym na zachód krańcu linii brzegowej Kadyksu znajduje się Sanlúcar de Barrameda, miasto słynące z wina manzanilla z chronioną nazwą pochodzenia. Stąd wyjątkowo łatwo dostać się do Parku Narodowego Doñana, wpisanego na listę światowego dziedzictwa.Inne polecane trasy kulturowe to Szlak Wina, który prowadzi do Jerez de la Frontera, oraz Ruta Bética Romana (Betycki Szlak Rzymski), który biegnie przez miejscowości tej rzymskiej prowincji z okresu cesarstwa: od Santiponce (Sewilla) do Tarify (Kadyks) − dobrego miejsca do spacerowania po starówce i uprawiania windsurfingu.
