Katedra w Tarragonie

Jej budowę rozpoczęto w 1184 r. na pozostałościach starej bazyliki chrześcijańskiej, która z kolei zajmowała miejsce arabskiego meczetu z X w. Jest w stylu przejściowym z romańskiego do gotyckiego. Ma plan krzyża łacińskiego, z trzema nawami i zaakcentowanym transeptem, nad którym wznosi się ośmioboczna kopuła. Nawy kończą się trzema kolistymi absydami. Na głównej fasadzie znajdują się dwoje romańskich drzwi z XII wieku z piękną ażurową rozetą. Drzwi mają na ościeżnicy wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Wewnątrz wyróżnia się ołtarz główny z XV wieku, dzieło Pere Johana. Jest on wykonany z polichromowanego alabastru i zwracają na nim uwagę rzeźby Matki Boskiej, św. Tekli i św. Pawła. Gotyckimi klejnotami świątyni są Grobowiec Arcybiskupa znajdujący się w ołtarzu głównym oraz Kaplica Santa María z XIV wieku. W Muzeum Diecezjalnym wyróżnia się kolekcja gobelinów z warsztatów brukselskich oraz ołtarz wykonany przez Jaime Hugueta.